Türkiye ile Avrupa Birliği arasındaki uzun süreli nişanlılık sürecinde; ülkemizin tam üyeliğine karşı olan Avrupalı politikacıların öne sürdükleri en önemli neden Türkiye ve Türklerin Avrupa kamuoylarınca sevilmemesi oldu. Avrupalı politikacılar yıllarca Türkiyeye hayır demenin bedellerini azaltabilmek amacıyla bu argümanı sık sık kullandı. Buna karşılık, Avrupa kamuoyunun kayda değer bölümünün Türkiyenin Avrupa Birliğine tam üyeliğine karşı olduğu bilinse de; bugüne kadar bu muhalefetin nedeninin Türkiyenin ve Türklerin sevilmemesi olduğunu gösteren herhangi bir saha çalışması yapılmamıştı. Bunun ötesinde, 50 yıllık yolculuk sürecinde, Avrupalıların Türkiye ve Türkler hakkındaki algılarını ölçmeyi amaçlayan kapsamlı bir araştırma çalışması da gerçekleşmedi. Herşey, Avrupa Birliğinin bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıdaki sınırlı çabalarına bağlı kılındı. Dolayısıyla, bugün de Avrupalı politikacıların söyleminde aç aslan işlevi gören kamuoylarının ne düşündükleri bilinmemekte ve sadece izlenimsel değerlendirmeler yapılmaktadır.

1945 yılında Atina·dan gemiyle getirilip Galata rıhtımına indirilen kuyruklu bir piyanoya güzel, gizemli bir kadın eşlik etmektedir: uluslararası üne sahip soprano Elvira de Hidalgo. O gün tesadüfen rıhtımda bulunan genç ve yakışıklı hukukçu Cevat, bir görüşte vurulduğu bu genç ve güzel kadının etkisinden bir türlü kurtulamayacak,Elvira ve piyanosu, onun yaşamından bir türlü çıkmayacaktır. Ancak roman, geçtiğimiz yüzyıl müzik dünyasının unutulmaz sesi Elvira de Hidalgo·nun, bu olağanüstü kadının belgeseli, gerçek yaşam öyküsü değildir. Elvira bu romanın esin kaynağıdır. Bir eliyle yaşamın sunduğu bütün hazlara sarılırken, öteki eliyle her türlü değeri bir kenara itebilen, babasından kalan serveti kolayca harcayan, müzik ve kadın düşmanı bir mirasyedi gencin hayatına girip çıkan kadınlar arasında unutulmaz bir yeri olacaktır Elvira ·nın. Romandaki kimi kişiler gibi Piyano da, gerçek yaşamdan alınma bir kahraman; romanda bambaşka bir yazgısı olsa da, İstanbul·un seçkin müzikseverlerinden birinin evinde hâlâ yaşamını sürdürüyor. Daha önceki roman ve öykülerinde olduğu gibi, yine ironik dili, ustaca harmanladığı geri dönüşümlerle bir dönemin siyasal ve toplumsal durumunu, olaylarını, romanın kurgusuna ustalıkla katan Yiğit Okur, 1945-80arası Türkiye·sini, 1960 devrimini, tek parti rejiminden çok partili döneme geçişi, Türkiye·nin savaş sonrası yıllarındaki toplumsal koşullarını o günlerin seçkin bir kesiminden insan manzaraları sunarak anlatıyor.