Oyuna başlarken kimse bilemez ne kazananı, ne de kaybedeni.... Biraz tecrübe, biraz şans, biraz akıl, biraz da beceri ister oyun, bir strateji harmanıdır.
Yaşam denen oyunu kaybetmeye bu kadar yaklaşmışken; eşimin, çocuklarımın ve ailemin desteğini, kuvvetini ve enerjisini alarak salladım zarları; inanarak, güvenerek, içten ve kararlı bir şekilde...
Yaptığım atak, attığım zar bir ömre bedel oldu. 
Kaybetmeye doğru giderken yakaladığım bu şans, giden mememin ardından aslında kazancımdır.
34. yaşımda anlamını yitirdiğim hayatı, 35. yaşımda farklı bir boyutta yeniden buldum acımla, yaşadiklarımla.....
Tahammülüm yok artık kaybetmeye, hayat benim icin şimdi cok daha anlamlı.